Mit pierwszy:
Nie warto się przejmować, gdy małe dzieci cierpią na astmę, ponieważ prawdopodobnie z niej wyrosną.
Ten mit jest niebezpieczny. Nie można ignorować choroby. W wypadku większości osób dorosłych z astmą świszczący oddech pojawił się w po raz pierwszy we wczesnym dzieciństwie. Jest coraz więcej badań naukowych potwierdzających, że wcześnie podjęte leczenie małych dzieci z astmą może w istocie złagodzić chorobę w odległej perspektywie. Im zatem większa kontrola nad chorobą, tym większy komfort życia w przyszłości.
Mit drugi:
Aby chorować na astmę, trzeba koniecznie mieć świszczący oddech, a jeśli ma się świszczący oddech, to z pewnością jest to astma.
Objawami astmy mogą może być świszczący oddech, ale wiele dzieci może go w ogóle nie mieć, natomiast może mieć kaszel, przekrwienie błony śluzowej, duszności. Jeżeli na czynnik wyzwalający reagują większe oskrzela, można w ogóle nie mieć świszczącego oddechu i mimo to chorować na astmę.
Mit trzeci:
Astma w głównej mierze ma podłoże psychiczne.
Czasem dzieci nie traktujemy poważnie i nie słuchamy, co do nas mówią. Każdy rodzic dziecka chorego na astmę wie, że czasem zwolnienie z niektórych zajęć w szkole jest okresowo konieczne i dzieci te nie udają choroby. Astma jest schorzeniem natury fizycznej. Na zaostrzenie objawów wpływa niewątpliwie stres, ale astma nie jest wymysłem.
Mit czwarty:
Jeżeli ktoś ma alergię/astmę, powinien się przeprowadzić.
Jeżeli dziecko jest przenoszone do innego obszaru geograficznego, może odczuwać ulgę dlatego, że pozbyło się alergenów, na które reagowało w domu. Z biegiem czasu jest bardzo prawdopodobne, że dziecko rozwinie reakcje alergiczne na alergeny obecne w nowym środowisku. Leczenie klimatyczne ma natomiast swoje dobre strony np. nad morzem albo w górach.
Mit piąty:
Mleko sprzyja tworzeniu śluzu, zatem nie wolno go podawać dzieciom chorym na alergię lub astmę.
U większości dzieci i dorosłych cierpiących na astmę i alergię nie dochodzi do zwiększenia wytwarzania śluzu po spożyciu mleka. Przed jednak włączeniem mleka do diety na stałe trzeba się upewnić, że tak właśnie jest i że podanie mleka nie powoduje pogorszenia stanu zdrowia.
Mit szósty:
Najczęstszą przyczyną astmy są alergie pokarmowe.
Nieleczona alergia pokarmowa (brak diety eliminacyjnej konsultowanej z lekarzem) może prowadzić do marszu alergicznego w kierunku uczulenia na alergeny powietrznopochodne, a w konsekwencji do astmy. Sama jednak alergia pokarmowa bezpośrednią przyczyną astmy nie jest. Warto jednak zadbać o zdrową dietę z wykluczeniem alergenów pokarmowych, ponieważ wpływa to w dobry sposób na nasze zdrowie.
Mit siódmy:
Steroidy stosowane w leczeniu astmy należą do tych leków, które sportowcy przyjmują nielegalnie w celu wspomagania przyrostu mięśni.
Zapytajcie o to swojego lekarza a potwierdzi Wam, że to są zupełnie inne grupy leków. Lekarz winien Wam wyjaśnić wszelkie rzeczywiste zagrożenia i rzeczywiste korzyści. Odstawienie leków z powodu nieprawdziwych informacji na temat ich nadużywania przez sportowców, niesie ze sobą poważne ryzyko mało skutecznego leczenia astmy.
Mit ósmy:
Jakikolwiek efekt uboczny stosowania leku oznacza, że dana osoba jest nań uczulona.
Jeżeli wystąpiła faktycznie reakcja alergiczna na substancję czynną leku, to należy unikać ponownego jego zastosowania. Nie należy tego mylić z nadwrażliwością na sztuczne czynniki barwiące lub poprawiające smak w lekach przyjmowanych doustnie. Zanim uznamy, że jesteśmy uczuleni na dany lek, porozmawiajmy o tym z lekarzem.
Mit dziewiąty:
Dzieci z astmą nie powinny uprawiać sportu.
Dzieci z astmą powinny uprawiać sport, ponieważ poprzez odpowiednie ćwiczenia zapobiegamy degradacji oskrzeli i wpływamy pozytywnie na mięśnie oddechowe. Prawdą jest to, że trzeba zachować ostrożność w zakresie intensywności uprawiania sportu i wyborze dyscypliny.
Mit dziesiąty:
Pobyty w szpitalu z powodu astmy są nieuniknione.
Hospitalizacja powinna być w przypadku astmy wyjątkiem, a nie regułą. Każdy przypadek pobytu w szpitalu powinien zostać dokładnie przeanalizowany i może być przyczyną zmiany postępowania, a nawet leczenia.
Źródło: opracowanie własne na podstawie Allen J. Dozor, Kate Kelly „Astma i Alergia. Postępowanie z dziećmi.”